Het drukdrukdruk monster stak de kop weer eens op

Cappuccino  To  Go

Na een ultra-relaxed weekend met saunabezoek, uitslapen, fietsen, dansen, lekker eten en gewoon genieten met vrienden, sloop zondagavond het drukdrukdruk-monster mijn leven weer binnen.

Ik geloof dat ik gewoon zenuwachtig werd van de hoeveelheid ontspanning en vrije tijd die ik mijzelf gegeven had! Alles wat nog 'moest' vloog me aan.

Het is stress die ik echt over mijzelf afroep, want er staat nergens dat alle to-do's deze week afgewerkt moeten zijn... Me niet laten opjagen door mijzelf is nog steeds een pittige uitdaging voor me.

Gisteren mijn dag erg vol gepropt en lekker productief geweest, als antwoord op de innerlijke onrust van een weekendje genieten. Eindigend met een teambijeenkomst op Rotterdam Airport, waarvan ik om half 12 thuis was. Op zich niks mis mee. Maar vanmorgen moest ik om kwart over negen het huis uit voor 3 dagen Groningen en ik had nog niks voorbereid. Toch gaan slapen, want ik was erg moe. Morgen weer een dag, wie dan leeft wie dan zorgt...

Vanmorgen driftig in de weer: vaatwasser uit- en weer inruimen, wasgoed wegvouwen, keuken aan kant (ik doe alsof ik meer dan een week weg ga, kan niet gewoon de deur achter me dicht trekken ), ontbijten, kattenbak verschonen, kat verzorgen, vuilnis naar buiten, tas pakken, nog wat dringende mails beantwoorden (alsof dat niet in de trein kan), moestuintjes water, opladers zoeken, thee zetten voor in de trein, op het laatste moment bedenken dat mijn portefeuille met al mijn pasjes nog in de tas van gisteren zit en daardoor bijna te laat komen.

Naar buiten stormend mijn thermosbeker met heerlijke thee vergeten en niet terug gaan omdat ik dan mijn tram en dus mijn trein mis. Prachtig op tijd bij de halte aankomen, de tram kwam tegelijk met mij aan. (Goede beslissing om mijn thee niet te halen dus!)

Bij het inchecken ontdekken dat ik weliswaar mijn portefeuille heb gepakt, maar dat mijn OV-kortingskaart er niet in zit... Die zit nog in de achterzak van de broek die ik gisteravond aan had!! 

Gelukkig heb ik ook een anonieme OV-kaart voor gasten en zat die wel op de plaats waar hij hoort te zitten. Dus ik zou hoe dan ook in Groningen komen, al was het dan zonder thee en zonder korting!

Intussen heb ik mijzelf op cappuccino uit de kiosk getrakteerd en uitgezocht dat ik een formulier kan invullen voor de vergeten kortingskaart, dus mijn reis wordt niet mega-duur. Laptop uitgeklapt en heerlijk de stress van mij af schrijven. Er is altijd een oplossing of uitweg, en dat weet ik. M.aar man man man wat een gedoe voordat ik mijn eigen chaos heb recht gebreid en rustig zit...

Ik geloof dat ik maar heel druk ga oefenen in genieten en vrij zijn, want dit slaat echt nergens op.