Maar als ik voor anderen 'moet' koken in een drukke periode, gewoon omdat ik de dag met ze doorbreng en het dus logisch is dat er ook gezamenlijk gekookt en gegeten wordt, dan voelt dat ineens als een taak. Een extra klus bovenop de al overvolle to-do-list.
De afgelopen weken hebben we het kantoor van mijn Lief ontruimd en opgeleverd. Héél veel werk. Kringloop, Stort of Opslag waren de categorieën.
Sorteren, demonteren, sjouwen en schoonmaken mijn activiteiten.
Het is allemaal prima in orde gekomen, maar koken wilde ik niet meer. Tenminste... koken voor anderen. Dus de plaatselijke Wok heeft ons heel wat keren verwelkomd, de maaltijdsalades van de supermarkt vonden gretig aftrek en de snackbar heb ik ook niet helemaal links kunnen laten liggen...
Nu ik weer thuis ben (het kantoor opleveren vond plaats in Rotterdam) heb ik weer zin in eigengemaakt eten. Maar nog niet in serieus koken voor iemand anders. Dit is de tijd voor ontspannen flansen!
Ik trek de koelkast open, zie dat daar weinig te halen valt, maar dat ik wél nog broccoli en wat champignons heb, weet dat knoflook en ui standaard in huis zijn en word enthousiast.
Braadpan op het vuur, uitje fruiten, knoflook erbij, 2 grote lepels Ras el hanout, 3 kleine aardappeltjes die ik nog ergens vond in stukjes erbij, lekker smoren. Daarna de champignons, een scheut kokosroom en broccoliroosjes. Oh, misschien een beetje weinig eiwit, eitje koken en mee laten trekken in kerrie-kokosmengsel. Vanuit de pan in een diep bord en smullen maar...
Niks zo heerlijk als flansen voor mijzelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten