woensdag 29 december 2010

Floddertje

Het is weer eens zo'n dag, ik knoei er op los terwijl ik mijn uiterste best doe om alles netjes te houden.

Koffie verkeerd klotst terwijl ik op de trap loop over een te volle kom;
Ik krijg het wasmiddel nog nét in de daartoe bijgeleverde wasbol gegoten, maar als ik de bol in de machine wil doen druipt het wasmiddel op onverklaarbare wijze aan de buitenkant van het apparaat;
Een beboterd mes klettert via mijn spijkerbroek op de keukenvloer...

Dit is een compleet verkeerde dag om mijn haar te gaan verven!
Verf op de spiegel, de badkamervloer, het douchegordijn, P's badjas, mijn voorhoofd, neus, borst en buik.
Zucht.

Nog 7 minuten, dan mag ik de troep uit mijn haar spoelen en de restschade in ogenschouw nemen.

donderdag 23 december 2010

Chocoladefontein

Schoonmoeder kreeg 2 jaar geleden in haar kerstpakket een chocoladefontein. Het ding stond onaangeroerd onder in haar kast totdat ze verleden week zaterdag bedacht dat ik een chocoholic ben en het apparaat mijn kerstcadeau werd. Tot grote vreugde van bonuskind, die direct probeerde af te dwingen dat we de dag daarop een privéfeestje rond de kerstboom zouden organiseren. Dat werd me wat te gortig, dus ik mompelde iets over gebruiksaanwijzingen en het vinden van de juiste chocola.

Die nacht droomde hij van aardbeien, peer en stukken banaan overgoten met heerlijkheid.
De volgende ochtend werd ik op het matje geroepen; had ik de gebruiksaanwijzing al gelezen? En wist ik al wat goede smeltchocola was? Gelukkig was ik al compleet op de hoogte van de benodigde hoeveelheid cacaoboter...

Vandaag ging hij vrijwillig mee de stad in, terwijl boodschappen doen normaal gesproken zijn minst favoriete bezigheid is. Liefst had hij 2 kilo smeltchocola gekocht, dan hadden we in ieder geval genoeg!

Morgen is de grote dag.
Fruit en marshmallows staan klaar.
Nu maar hopen dat het ding ook werkt.

dinsdag 2 november 2010

Prioriteiten

Het huis van mijn lief heb ik tijdelijk totaal bezet; je kunt geen stap meer zetten zonder te struikelen over tassen met kleding, kratten met etenswaren, dozen met toiletartikelen, mappen vol administratie en stapels van nog-geen-maand-te-missen-boeken.

De woonkamer schreeuwt zo hard om sorteren, opruimen, herinrichten dat ik er maar weg gegaan ben. Op zijn kantoor merk je niks van mijn invasie. Achter de computer is het net alsof ik hard werk.

En ach, zo krijgt Ritmo Cubano eindelijk ook een Facebookpage...

maandag 18 oktober 2010

inpakken of wegwezen

Verhuizen vind ik leuk; dromen, kijken, zoeken, plannen, een nieuwe plek tot de mijne maken, mijn kleuren, mijn eigen sfeer, heerlijk...


Inpakken van mijn spullen, da's een ander verhaal. Ik heb teveel emotioneel zwaarbeladen laden, stapels papier waar ik liever niet doorheen ga, dagboeken van jaren terug die niet weg maar eigenlijk ook niet open mogen.


Ik ga er nu toch doorheen, tergend langzaam. Omdat ik elke keer dat ik verhuis weer wat minder ballast mee wil slepen. Er gaat heel wat richting oud papier of kringloop dat drie jaar geleden nog moest blijven. Het gaat dus goed.


Liever sloot ik mijn ogen en droomde verder over de mooie tijd NA de verhuizing...


zaterdag 16 oktober 2010

Tussen de dozen

Ik zou oude kleding moeten wegbrengen, boeken op onderwerp en alfabet in hanteerbare dozen moeten inpakken, stapels papier eindelijk in de papierbak moeten mikken, besluiten wat er mee gaat op mijn logeerpartij bij mijn lief en wat voor onbepaalde tijd (maar laat het niet langer zijn dan 6 maanden alsjeblieft...) in de opslag verdwijnt.
Dat zou verstandig zijn. Geen stress op 28, 29 en 30 oktober. Goed voorbereid en uitgerust verhuizen.

In plaats daarvan werk ik aan mijn Springtij Facebookpage, ga te laat naar bed, vermors ik tijd met chatten met Portugal, komt er een herfstvakantie met bonuskind aan, stel ik mijn administratie uit en vergeet ik steeds om een busje te huren voor de verhuizing.

Klaartje, deadline-junkie tussen dozen...

maandag 11 januari 2010

kater

Ik heb het nooit begrepen: voor veel mensen is een feest pas geslaagd als ze dronken zijn.
En je bent pas gezellig als je meedrinkt.

Lange tijd dronk ik geen druppel alcohol.
Wel danste en lachte ik op feestjes en werd luidruchtig door niets anders dan mijn aangeboren enthousiasme.
Ontelbare keren kreeg ik een -complimenteus bedoelde- opmerking over mijn heerlijke staat van dronkenschap naar een volledig alcoholvrij hoofd geslingerd. Als ik dan vrolijk antwoordde dat dit geheel en al veroorzaakt werd door mijn eigen blijheid, liepen de reacties uiteen van ongeloof, teleurstelling, ontkenning naar regelrechte frustratie, boosheid en vijandigheid. Mijn geheelonthouding werd opgevat als kritiek.

Tegenwoordig lust ik wel een glaasje bubbels, wijn of een mojito.
Dat maakt me meer welkom op feestjes. Ik snap het niet, maar het is echt zo.

Van dronken worden moet ik persoonlijk nog steeds niks hebben. Sterker nog, daar heb ik wel kritiek op!
Ik kan me mateloos opwinden over alcoholmisbruik: alcohol in het verkeer, glaasjes inschenken voor jonge kinderen met hersenen die nog in de groei zijn, een jeugdcultuur waarbij het stoer is om jezelf onder tafel te drinken, ouders met jonge kinderen die zichzelf lam drinken. Ik kan er niet tegen.

Ik was op een erg leuk feestje van het weekend.
Er werd gedanst, er was een band, volop champagne en lekker eten, de stemming zat er goed in.
Om half 2 veranderde de sfeer; de band ging naar huis, zo ook een deel van de moegedanste feestgangers. De rest zette het op een zuipen, dus ik ging naar bed. Dacht dat ik mijzelf ergernis en bezorgdheid bespaarde door zo te handelen. Helaas stond om 3 uur 's nachts een medefeestganger (én vader van 2 jonge kinderen die ook in ons appartement sliepen) naast mijn bed; ik kon ternauwernood voorkomen dat hij in mijn bed kotste! Wel lag de hele overloop en trap vol met smerig ruikend braaksel, waar hij natuurlijk over uit gleed op weg naar de toilet en zichzelf een snee in zijn kop toebracht (wat nog meeviel, hij had ook iets kunnen breken met het van de trap af stuiteren...) Ik was er uren druk mee en kon niet meer slapen. Ook ik hield een kater over van dit feest....

zaterdag 9 januari 2010

netwerken

Ik word gek van mijzelf.
In mijn vrije tijd netwerk ik er lustig op los via Hyves, Facebook, Twitter, mail en mijn mobiele telefoon. Maar zodra het er op aan komt om mijzelf professioneel onder de aandacht te brengen van anderen, door middel van een website of een blog, haak ik compleet af.
Het is niet dat ik een gebrek aan ideeën heb, of een tekort aan tijd.
Het is niks ander dan pure angsthazerij....

Deze blog is dan ook een grensverleggend probeersel; niet al te serieus, dus ik hoef niet compleet op tilt te slaan, geen noemenswaardige inhoud én nog niet bekend gemaakt bij mijn on-line-vriendengroep ;0)

Zo kan ik rustig wennen aan het hebben van een blog...